FRANEKER/MAKKUM – De Verhalenark is onderweg naar Makkum. Eerder lag het enorme schip ook al in Harlingen. De afgelopen weken lag de Verhalenark afgemeerd Leeuwarden.

Het schip ligt de komende twee tot drie weken in Makkum en is dan elke dag van 10.00 tot 18.00 uur te bezoeken. Om 16.00 uur vanmiddag komt het schip aan. De Verhalenark wordt begeleid door een politieboot, sleepboten en een duwboot.

Het vier verdiepingen tellende schip vertelt bijbelverhalen. Aan de hand van een speurtocht van ongeveer anderhalf tot twee uur wordt de bezoeker door het verhaal geleid. Een indrukwekkende wandeling met fraai gemaakte taferelen uit de bijbel.

,,We zijn geen evangelisatieschip”, zegt schipper Aad Peters. ,,Het schip vertelt de verhalen uit de bijbel. Die bekijk je op je eigen wijze. Wat je er daarna mee doet, is aan jou.”

Na een reis van vier jaar langs talloze havens in Noorwegen, Denemarken en Duitsland is het schip terug in Nederland. Vanuit Wilhemshaven maakte het de lange reis naar Friesland.

In juni vorig jaar raakte het schip behoorlijk beschadigd door een aanvaring met een patrouilleboot van de Noorse kustwacht in de Noorse hoofdstad Oslo. Het gat is inmiddels hersteld, aan de nieuwe planken is nog goed te zien waar het gat in de romp gezeten heeft.

De ark, die 70 meter lang is, 13 meter hoog en 10 meter breed, is gebouwd op een stalen duwboot en wordt met een sleepboot vervoerd. De ark is in 2006 door aannemer en timmerman Johan Huibers gebouwd. Aanvankelijk was de ark ingericht als evangelisatieboot.

In 2010 is de ark verkocht aan televisiemaker en theatermaker Aad Peters. Hij veranderde de ark in een cultureel, bijbels entertainmentschip. Met zo’n vijftig man is de inrichting aangepast. Onder hen een grote groep Tsjechische beeldhouwers die de houten beelden maakten.

(Foto’s Marcel Teensma)


Bron: Bolswards Nieuwsblad



CORNWERD –

,,De natuur. Het buiten zijn”, Molenaar Martin de Jong heeft een duidelijke reden voor het uitvoeren van zijn ambacht. ,,Je bent midden in de vrije natuur en je laat de molen malen als het kan. Zo houd je de polder op peil. Dat is prachtig!”, gaat hij enthousiast verder.

De Jong is samen met collega-molenaar John Hutchinson verantwoordelijk voor de Cornwerdermolen, gebouwd in 1907. Die taak vervult hij sinds 2004, gemiddeld zo’n dag per week. ,,Ik kwam hier vroeger vaak wel met de pols, een beetje ouwehoeren”, gaat De Jong terug in de tijd. ,,Maar in 2004 reed ik hier langs en zag ik ‘m draaien. Toen heb ik me laten informeren en ben ik de opleiding gaan volgen.”

Want molenaar ben je niet zomaar. Leerlingen volgen een opleiding van achttien maanden. ,,Tweehonderd draai-uren”, zoals De Jong het omschrijft. Studenten bezoeken tijdens hun opleiding, samen met hun leermeesters, andere molens in de provincie of het land. Zo is de Friese Molenaarsdag in de jaren negentig ontstaan. Zaterdag was de meest recente editie.

De Jong, verantwoordelijk voor de organisatie en PR voor dergelijke dagen, kijkt tevreden terug: ,,Er zijn zo’n tweehonderd bezoekers geweest. Het weer was ideaal: er was zon, maar ook genoeg wind om de molens te laten draaien.”

Het openstellen van de molens draagt volgens De Jong bij aan het voortbestaan van de molenaars: ,,Per jaar melden zich zo’n vijfendertig leerlingen aan, dus we mogen absoluut niet mopperen.”


Bron: Bolswards Nieuwsblad, Yme Gietema.





De openingsdans, jezelf goed presenteren, een bikinironde en tenslotte de catwalk betreden in een avondjurk: dat staat voor deze avond op het programma. “Een erg leuke ervaring”, zegt Annick. “Elk weekend vóór 18 maart is er wel een activiteit en ik heb er al een paar nieuwe vriendinnen door gekregen. Natuurlijk is de finale spannend, maar ik heb er vooral heel veel zin in.”

Het dagelijks leven bestaat voor Annick uit hele andere zaken als fotoshoots, catwalktrainingen en avondjurken. Door de week loopt ze voor haar opleiding als militair verpleegkundige stage in Naarden. “Een vriendin zei dat ik wel mee kon doen met Miss Teen. Ik zei oké, maar dan gaan we samen naar de casting.” Op de casting was haar vriendin echter ziek. Annick ging er alleen heen én ging door naar de finale. Ze viel fotografen al eerder op. Toen ze in 2014 met haar moeder op de beurs “Vrouw”liep werden ze gecast als het “gezicht” voor de beurs van 2015. En inderdaad was ze op het promotiemateriaal van dat jaar overal te zien..

Er staan Annick nog een aantal bijzondere activiteiten te wachten in de komende weken.

Zo mogen alle kandidates naar het programma Noardewyn van Omrop Fryslân en worden ze op 3 maart ontvangen en rondgeleid bij SC Heerenveen waarna ze op de sponsortribune plaats mogen nemen. Een mooie promotie want het komt op televisie.

Annick zal tijdens de finale een jurk dragen van “Dressed by Rosalie”. Haar make-up wordt verzorgd door Schoonheidssalon Rianne uit Makkum en haar haar wordt gedaan door Kapsalon Bleeker uit Bolsward.


Judith van Lavieren.

Bron: Bolswards Nieuwsblad


Annick steunen door Poll Friesland Annick te SMS’en naar 3010 kan nog tot en met 17 maart. De SMS- stemmen bepalen dertig procent van de uitslag.

ATZE JAN DE VRIES

LEEUWARDEN Het plan voor een groot windpark met 89 molens voor de Friese IJsselmeerkust bij Makkum en Kornwerderzand kan niet doorgaan, staat in een rapport. De risico’s voor meerdere vogelsoorten zijn onaanvaardbaar, concluderen negen organisaties op grond van nieuw onderzoek. ,,De grens is bereikt’’, zegt Chris Bakker van It Fryske Gea. Het rapport plaatst veel vraagtekens bij het officiële onderzoek (‘passende beoordeling’), zoals dat voor het plan is verricht en op grond waarvan de overheid het licht voor windpark op groen zette. Er zijn veel meer onzekerheden dan uit dat onderzoek blijkt, stelt onderzoeksbureau Alterra van Wageningen Universiteit en Researchcentrum. Niet alleen als het om vogels gaat, ook voor vleermuizen en het IJsselmeergebied zelf.

Botsingen met molenwieken kunnen populaties visdiefjes en zwarte sterns in gevaar kan brengen, staat in het rapport. Ook zijn er risico’s voor vogels die niet in het IJsselmeergebied broeden, zoals trekvogels of roofvogels die op zoek zijn naar voedsel. Zo zouden er meer

bruine kiekendieven sneuvelen dan eerder is gesteld.

Het nieuwe onderzoek wijst ook op al eerder geuite twijfels over het IJsselmeer. Het is al onduidelijk of landelijk vastgestelde natuurdoelen hier nog wel haalbaar zijn. Nieuwe negatieve invloeden door een windpark passen daar niet bij, heet het.

Alterra is ingeschakeld door It Fryske Gea, Natuurmonumenten, Vogelbescherming Nederland, de

Waddenvereniging, de IJsselmeervereniging, het Watersportverbond, Don Quichot, de Vereniging van Toerzeilers en de Vereniging voor Beroepschartervaart BBZ.

De organisaties gebruiken dit rapport later dit voorjaar bij de Raad van State, die zich als hoogste bestuursrechter over de rechtmatigheid van het project zal buigen.

Voordien duikt de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak in de materie, zegt Bakker.

Projectdirecteur Anne de Groot reageert dat ook de initiatiefnemer natuuronderzoek heeft laten uitvoeren, op grond waarvan blijkt dat het plan wél kan: ,,Dat ûndersyk is dien troch Waardenburg, in hiel strikt buro, der’t wy it ússels net makkelik mei makke hawwe. En it is

toetst troch de kommisje foar de miljeueffektrapportaazje.’’


Bron Leewarder Courant

MAKKUM – Hans Buren maakte dinsdagmiddag een fraaie foto in Makkum. De rijp op de bomen steekt mooi af tegen de donkere lucht en het water.


Bron: Bolswards Nieuwsblad


Het eerste buitenlandse bedrijf van Donald Trump, die vrijdag in Washington als 45ste president van de Verenigde Staten wordt beëdigd, was gevestigd in Friesland.

In maart 1990 kocht The Trump Organization jachtwerf Amels in Makkum voor 4 miljoen dollar.

Op dat moment was hier Trumps nieuwe plezierjacht – dat met 128 meter en 400 miljoen gulden het grootste en duurste privéjacht ter wereld moest worden – in aanbouw. Twee jaar eerder had

The Donald

hier zijn jacht Trump Princess I (bijna 80 meter) al voor 17 miljoen gulden tot grote tevredenheid laten renoveren.

Trump had grote plannen met zijn nieuw droomjacht, de werf én Makkum, maar hij raakte in financiële problemen: het superjacht werd nooit afgebouwd en hij deed de werf weer van de hand. De miljoenendroom was voorbij, de ballon lek geprikt.


Bron: Leeuwarder Courant


Lees de reconstructie van Trumps avonturen in Makkum, waarvoor de LC in 1989 zelfs tot de 26ste verdieping van de Trump Tower in New York afreisde, in het artikel dat ruim een jaar geleden in de bijlage Sneon&Snein stond.


Op de foto: de Trump Princess I in de haven van Makkum in 1988.


Foto archief LC/Catrinus van der Veen


MAKKUM – Rick Hack vierde onlangs zijn dertigjarig jubileum als uitbater van café-restaurant De Zwaan in Makkum. Hij vertelt zijn verhaal.

,,De horeca daar ben ik heel geleidelijk in terecht gekomen”, zegt Rick Hack. ,,Ik woonde in Bolsward en was bevriend met Robbie van Dillen van de Groene Weide. Ik ging daar dan wel eens helpen. Later volgden zo’n beetje alle andere zaken in Bolsward. In de avonduren haalde ik de verplichte papieren voor middenstand, café en restaurant.”

Op 3 januari 1987 begon Rick Hack voor zichzelf. Op die datum werd hij eigenaar van café-restaurant de Zwaan aan het Plein in Makkum.


Volledige artikel


Bron: Bolswards Nieuwsblad

MAKKUM


De Oostlijn van de metro in Amsterdam ondergaat een opknapbeurt. Koninklijke Tichelaar in Makkum draagt meer dan een steentje bij.

Al sinds 2010 wordt bij Koninklijke Tichelaar in Makkum meegedacht over revitalisering van de oostelijke metrolijn van Amsterdam. ,,Toen zijn we al met ontwerper Ren

é

Knip en GroupA gaan nadenken over glazuur en technieken’’, vertelt Jan Kok van Tichelaar. GroupA architecten en ontwerpbureau Fabrique kregen de opdracht uiteindelijk, en daarmee heeft Tichelaar werk tot 2018, als het laatste van de zestien stations wordt opgeleverd.

De Oostlijn dateert uit de jaren zeventig en loopt van het Centraal Station naar Amsterdam Zuid-Oost, deels boven- en deels ondergronds. Alle stations worden compleet ‘gestript’. De ondergrondse perrons en (in)gangen worden opnieuw bekleed. De wanden worden allemaal iriserend wit, met grijze plinttegels. ,,Het speciale iriserende glazuur heeft een olie-water-effect’’, legt Kok uit. Het glazuur is ‘instabiel’, elke keer een beetje anders. ,,Dat geeft soms lichte transparanties en mooie nuanceverschillen.’’ Elk station krijgt bovendien een eigen ‘kunstdeel’

in rood. ,,Dat geldt zowel voor de namen als voor de routing en afbeeldingen.’’

Deze rode elementen worden op effen witte tegels aangebracht. ,,Allemaal handmatig en met sjablonen, maar niet met een transfer. Je ziet dus aan kwaststrepen en kleine afwijkingen

dat ze met de hand zijn beschilderd.’’.

De opdracht is een van de grootste die Tichelaar ooit kreeg. ,,De kale standaardtegels bestellen we als halffabrikaat, maar alle bijzondere eindstukken, bochten en hoeken maken we zelf.’’ Ook glazuurt het Makkumer bedrijf alle 450.000 tot 500.000 tegels. ,,Vergelijk je het met een standaardkeuken, daar zit 3 vierkante meter tegels in. In deze opdracht 11.000 vierkante meter.’’


Bron: Leeuwarder Courant, Gitte Brugman

 

De markt trok zo’n honderd bezoekers, onder wie alle genomineerden van de prijsvraag ‘Onze boomgaard is goud waard!’. Iets over tweeën maakte TammoKatuin, voorzitter van de Noordelijke Pomologische Vereniging én van de jury van de prijsvraag, de winnaar bekend. Makkum won de eerste prijs en ging met een cheque van vijfhonderd euro terug naar Friesland. Roden en Slochteren eindigden respectievelijk op de tweede en derde plek.

De jury was vooral enthousiast over het plan van Makkum Aantrekkelijk Duurzaam (MAD) om enthout van laagstamfruitbomen te gebruiken om hoogstamfruitbomen op te kweken voor andere plekken in het dorp. Ook vond zij het pomologisch ontwerp van de pluktuin in Makkum waardevol. MAD wil de prijs gebruiken om bij haar nieuwe pluktuin ook bessenstruiken aan te planten. Met de prijsuitreiking en de markt kwam officieel een eind aan een project waarmee veel is bereikt voor de soortenrijkdom in de bebouwde omgeving. Het heeft veel mensen enthousiast gemaakt voor vruchtbomen en struiken met klein fruit, zoals bessen, bramen en frambozen. Daarnaast heeft het ook veel mensen met elkaar in contact gebracht. Ouderen werkten samen met leerlingen van de basisschool, bewoners van verzorgings- en verpleeghuizen kregen een boomgaard in hun tuin en in veel dorpen is een snoeiploeg opgericht en worden gezellige activiteiten georganiseerd als er in het najaar geoogst kan worden.


Bron: Bolswards Nieuwsblad



MAKKUM – Iedere week wordt in het Bolswards Nieuwsblad een vrijwilliger uitgelicht die zich geheel belangeloos inzet voor anderen. Deze week is dat Janneke Post uit Makkum.

,,Als ik te veel praat, moet je het zeggen hoor.” De opmerking is tekenend voor het enthousiasme van Janneke Post over haar vrijwilligerswerk. Post schrijft zogenaamde levensboeken, een initiatief vanuit de Thuiszorg. Het project Levensboeken is vijf jaar geleden in het leven geroepen en heeft inmiddels meer dan honderd boeken opgeleverd. Het is daarbij, in het kort, de bedoeling dat de verteller enerzijds zijn of haar verhaal vertelt en dat de vrijwilliger, Post in dit geval, dat verhaal maakt tot een boek.

De schrijfster uit Makkum is op dit moment bezig met haar zesde exemplaar. Het is voor haar een welkome tijdsbesteding, nadat ze op haar 62e met pensioen ging. ,,Je zoekt op dat moment iets. Ik ben niet iemand van het huishouden”, zegt ze lachend. ,,De verteller van mijn eerste boek gooide letterlijk al zijn foto-albums op tafel. Ik dacht nog: ‘ik weet niet hoe ik dit moet hebben’. Uiteindelijk heb ik een jaar werk gehad van dat boek”, kijkt ze terug.

Post is daarbij perfectionistisch. ,,Zo’n kaft”, wijst ze op één van haar boeken, ,,Die maak ik ook zelf. Ik ben wel creatief, wat dat betreft.” Naast het levensverhaal verrijkt de Makkumer de boeken met stambomen en fotomateriaal. ,,Ik vind het leuk om te doen.”

Het betekent voor de schrijfster een tweewekelijks bezoek aan de verteller en de nodige uren per dag op haar kantoortje in haar huis in Makkum. ,,Je moet je kunnen inleven in de persoon. Dan is het erg interessant”, vertelt Post.

De vertellers kunnen zichzelf opgeven, maar het komt ook voor de ze door een familielid worden aangemeld voor het project. Post: ,,Een mevrouw was opgegeven door haar dochter. Het leek haar aanvankelijk helemaal niks, maar naarmate de gesprekken en resultaten volgden, werd ze steeds enthousiaster.”

De onderwerpen van de boeken zijn nogal uiteenlopend. Zo schreef Post over een mevrouw die in de ‘Jappenkampen’ in Nederlands-Indië had gezeten, maar ook over een Pingjumer die vertelde over zijn schooltijd tijdens de Tweede Wereldoorlog.

,,Het is voor mij ook leerzaam”, zegt de schrijfster. ,,Er gaat veel tijd in zitten, maar het is erg leuk om te doen. Het is dankbaar werk.”

De mooiste opmerking die Post naar eigen zeggen kreeg: ,,Iemand vertelde dat hij het boek zelf had geschreven, terwijl ik er veel aan gedaan had. Dan is het dus echt zijn verhaal geworden. Een mooier compliment kan ik niet krijgen.”


Yme Gietema.


Bron: Bolswards Nieuwsblad