Glazen bij Hennie fan Richt blijven ondanks alles half vol
Door Dennis Stoelwinder
MAKKUM – Aan het eind van het gesprek slaakt Hennie fan Richt een diepe zucht en zegt dat de overheid het hem wel érg moeilijk maakt. Passie heeft ‘ie in 52 jaar in het vak wel voldoende opgebouwd, maar allerlei regeltjes maken het er niet gemakkelijker op.
“Wat ze nou allemaal bedenken is bij de gekke af. Het is voor een groot deel flauwekul en niet te handhaven.”
Zijn restaurant lijkt meer op een bowlingbaan dan op een knus eetcafé. Alle tafeltjes staan aan de kant en er is een afgebakend tracé in het midden aangelegd. Baan 4 voor de gasten. Het is maar één van de maatregelen, waarmee een restauranthouder dezer dagen wordt geconfronteerd. Op de vraag of hij er eens een paar kan noemen zegt Hennie: “Heb je een uurtje?”
Hij laat een vlugschrift zien waarbij een apparaat wordt aangeboden om glazen met meer dan 50 graden te reinigen. Je kunt het ding ook huren voor drie euro per dag maar wel met de verplichting om ‘m later te kopen. En verder nooit meer te gebruiken. Op een tafeltje staat een doos met posters en stickers voor het aangeven van de looprichting en de aansporing anderhalve meter afstand te houden. Niet gratis, wel betalen. En de gel voor onze neus kost een tientje per fles.
“Ze zeggen dat ze meedenken met de horeca,” zegt hij, maar de waarheid achter die mededeling is al onderuit gehaald toen de restaurants een paar maanden geleden om twintig voor zes hoorden dat ze om zes uur de zaak leeg moesten hebben. En een paar dagen eerder open mogen om te profiteren van de Pinksterdrukte en proef te draaien is ook al verworpen. Alsof het risico op besmetting twee dagen later véél minder is.
Halfvol glas
Maar Hennie fan Richt weigert om Jeremia te spelen en alleen maar te klagen. Hij maakt er het beste van. “Ik ga nu in twee sessies werken. Dat is ook noodzakelijk, want als de gasten vertrokken zijn moeten wij een soort reinigingsoperatie uitvoeren. Stoelen, tafels, grond en toiletten ontsmetten. We moeten mondkapjes op en handschoenen aan. Straks komt er nog iemand op de gedachten om ook de gasten te verplichten mondkapjes te dragen. Moeten ze bij elke hap hun mes neerleggen om het kapje naar beneden te schuiven.” De humor is nog niet verdwenen.
Heb je overwogen om lekker verder te gaan met catering en de tent voorlopig maar dicht te laten. “Ja, maar je hebt toch een soort verplichting ten opzichte van je vaste klanten. Als er eerst maar duidelijkheid is. Eerst mocht je met twee aan een tafeltje, toen met drie. Eerst mochten er dertig mensen binnen zijn inclusief personeel, daarna exclusief de medewerkers. Voor elke horecazaak geldt hetzelfde aantal. Maar in De Vigilante kunnen makkelijk vierhonderd man en toch gelden dezelfde eisen als voor mij.”
Voordat gasten aan tafel kunnen, is er overigens al een hele procedure achter de rug. “We moeten aan de deur politieagentje spelen. Ik moet nu vragen of ze hoesten, koorts hebben. Dat kan je aan je laars lappen en stoer burgerlijke ongehoorzaamheid prediken, maar dan komt er straks controle en heb je vierduizend euro boete aan je broek,” zegt Hennie, terwijl hij concludeert dat de horeca voor een moeilijk jaar staat. “Gelukkig loopt de catering als een trein. Ik ben iedereen hartstikke dankbaar dat ze daar zoveel gebruik van maken.”
