Na 61 jaar einde Venema DHZ (doe het zelf) in Makkum

Na 61 jaar komt er een einde aan Venema DHZ (doe het zelf) in Makkum. De winkel waar geen plekje onbenut was. Sybren en Andrea stoppen met Venema DHZ in Makkum. Bij hun ‘Winkel van Sinkel’ was geen nee te koop.

Ooit werden ze bezongen in een ode op YouTube. Arie Kuipers wandelt met gitaar de winkel in en krijgt eigenaren Sybren en Andrea Venema zover dat ze met mattenklopper en grote vliegenmepper ook doen alsof ze gitaar spelen.

De winkel van Sybren

heet het nummer. Zo staat Venema bekend in Makkum. Wat Sybren ook heel vaak hoorde: ‘It liket Auke Rauwerda wol’, naar de befaamde ijzerwarenwinkel in Leeuwarden.

Toen de clip werd opgenomen, was het nog een feest om in de winkel te staan, maar vanaf 2006 werd het steeds minder plezierig, constateren Sybren en Andrea als ze terugkijken. Verkoop via internet nam toe. Toen vlak voor de lockdowns hun grootste leverancier stopte, begon het echtpaar helemaal te twijfelen. ,,Der wiene dagen dat dizze leveransier wol twa, trije kear op in dei bestellingen brocht. Izerwaar, ark en fytsûnderdielen.’’
Lockdown

Twee keer een lockdown er overheen, maakte de stand van zaken niet beter. De winkel deed wel mee aan ‘bel en bestel’, maar de klandizie viel tegen. Zelfs tegen Kerst, als het normaal storm liep bij de winkel met vragen naar kerstverlichting en batterijen. Daarvoor al constateerden de twee dat ze soms meer naar elkaar zaten te staren in de zaak dan dat er klanten kwamen. Andrea besloot daarom in 2016 de zorg in te gaan.

Nu is het zover dat ook Sybren op zoek gaat naar een baan. Een echte sluitingsdatum hebben ze niet, maar Sybren kondigt aan binnenkort te stoppen. Dan moet er al haast een bulldozer komen, stelt hij vast. Hij is al wat begonnen met het opruimen van de zolder en met producten op Marktplaats zetten, maar met een winkel die tienduizenden artikelen verkoopt, is er geen beginnen aan.Kuipers somt in zijn lied op wat er zoal te koop is in de Makkumer ‘Winkel fan Sinkel’. Spinnenragers, gereedschap voor de tuin, emmers, onkruidverdelger, schotels, kopjes, moertjes, schroefjes, kabeltjes, verloopstukken, jute zakken, potten, pannen, schaatsen, sleetjes, parasols, schroevendraaiers en daarop rijmend: Chinese waaiers.

Sybren was de man die in dit veelvoud aan aanbod de weg wist te vinden. ,,Soms miste ik yts. Dan tocht ik. Wêr ha ik dat dellein? Oeral stiet wat, der binne plakken wêrst der mar krekt tuskentroch krûpe kinst.’’ De slogan was: ‘Alles te keap’. ,,Dat klinkt leuk, mar it kin net mear út.’’ Veel van zijn waar is afgeschreven. Het pand komt te koop en de eigenaren hopen dat er een woonbestemming op kan komen.

Alles te keap

Eigenlijk verkocht Sybren nooit nee. Had iemand een speciaal kabeltje voor een computer nodig, dan ging hij soms zelfs naar huis om dat uit zijn privévoorraad te halen. Bestellen was ook altijd mogelijk. Maar omdat bestellingen wel een bepaalde ordergrootte moesten hebben, bestelden de Venema’s vaak voor één kleine bestelling er allerlei producten extra bij. ,,Dan gong it om ien trep, mar namen wy der magnetronskaaltjes by om op in bepaald bedrach te kommen. Dy skaaltsjes ferkochten altyd wol goed.’’

Toeristen

Zo stonden de Venema’s ook klaar voor toeristen die altijd wel iets vergeten. In het toeristisch hoogseizoen zorgden ze dat ze slaapzakken, luchtbedden, badlakens en handdoeken op voorraad hadden. De gekste vragen die hen bereikten? Dat iemand om ouderwets kastpapier vroeg, weet Andrea nog, ,,En ûnderbroeken.’’

De oorsprong van hun zaak lag in het bedrijf van Sybrens vader, die in 1961 de smederij van Melis Bergsma overnam op de Markt. Naast de smederij werd er gehandeld in ijzerwerk, kolenkachels en witgoed. Op de Voorstraat ontstond een tweede vestiging voor tweewielers, voornamelijk brommers. De reparatiekant daarvan leverde Venema veel werk op.

Op papier nam Sybren in 2000 de zaak over, maar hij en zijn vrouw kwamen in 2004 pas echt aan het roer. Twee jaar daarvoor overleed zijn vader. In 2006 werd alles verhuisd naar de Voorstraat. Sybren hoopt goede bestemmingen te vinden voor al zijn koopwaar. ,,Ik kin it wol yn de kontener goaie, mar sa bin ik net.’’
Bron: Leeuwarder Courant